Na co warto zwrócić uwagę pisząc rozprawkę na norskprøve B1/B2?

y,Przygotowujesz się do egzaminu i zastanawiasz się, na co warto zwrócić uwagę pisząc rozprawkę? Oto 10 rad, które przydadzą się każdemu piszącemu.

1. Przeczytaj uważnie zadanie. Po pierwsze w temacie często będziesz znajdziesz inspirację do tego, co napisać we wstępie. A po drugie, żeby pisać na temat, trzeba temat przeczytać, Najlepiej kilka razy na początku, a potem po napisaniu każdego akapitu (patrz punkt 2).

2. Po napisaniu każdego akapitu sprawdzaj, jak ten się ma do głównego tematu i czy odpowiada na pytanie w nim zawarte.

3. Pamiętaj, że to rozprawka a nie praca doktorska. Owszem, warto czasem używać bardziej zaawansowanych struktur, ale pamiętaj, że proste i eleganckie jest lepsze niż wyszukane i niezrozumiale.

4. Pisz zwięźle. Zdania złożone są super i bardzo „b2”, bardzo uważaj jednak ze zdaniami złożonymi wielokrotnie. Upewnij się, że czytający będzie wiedział, o co co chodzi. I po trzecim złożeniu lepiej postaw już kropkę;). Poza tym norweski kocha prostotę:)

5. Pisz logicznie. Warto sprawdzić, czy każde zdanie w akapicie jakoś ma się do poprzedniego (logicznie z niego wynika, jest jego następstwem, kontynuacją itd.). Dobrze też, jeżęli pierwsze zdanie w akapicie będzie do tego akapitu wstępem, a ostatnie wnioskiem. Tu bardzo pomoże też używanie słówek i wyraźeń łączących (for det første, for det andre, til slutt, på den andre side, samtidig, likevel, allikevel, man kan heller ikke glemme at, for å oppsummere kan man si.., derfor, av den grunn, dette gjør at, dette fører til…).

6. Pamiętaj, że znaki interpunkcyjne stawia się zaraz po wyrazach, a po nich trzeba postawić jedną – i tylko jedną – spację. (czyli „przecinek, który jest przed spacją” a nie „przecinek ,który jest za spacją”). Mała rzecz, a tak bardzo ucieszy recenzenta.

7. Sprawdź, czy słowa są napisane poprawnie (w tym, czy mają podwójne spółgłoski czy pojedyncze).

8. Jeżeli znasz pasujący idiom, tu jest miejsce, żeby się tym pochwalić. Ale najważniejsze: pisz precyzyjnie. Upewnij się, że te fajne idiomy i zaawansowane sformułowania znaczą to, co potrzebujesz, żeby znaczyły. Jeżeli nie jesteś pewnien, użyj jednego idiomu zamiast dziesięciu i na pewno nie wpychaj ich do tekstu na siłę. Dużo ważniejsza od idiomów jest precyzyjność wypowiedzi, zaawansowane kolokacje (połączenia słów ze sobą) i poprawność gramatyczna!

9. Pamiętaj o gramatyce:
– czasowniki: w każdym zdaniu tylko jeden, w odpowiednim czasie,
– rzeczowniki: poodmieniane, sprawdź, czy potrzebujesz użyć liczby mnogiej. Forma określona lub nieokreślona,
– przymiotniki: odmienione zgodnie z rodzajem i liczbą określanego rzeczownika. Ewentualnie określony (z -e) jeżeli przed rzeczownikiem określonym. Czasem potrzebujesz użyć przymiotnika w stopniu wyższym (-ere) lub najwyższym (-est)
– zaimki (hun, han, de, dere, oss, vår)
– przyimki: (sprawdzaj, ale poświęcaj na to całego swojego czasu, na pocieszenie pamiętaj, że Norwegowie też robią błędy)
– szyk zdania:
Zdanie główne: podmiot, orzeczenie, reszta. (ewentualnie: czas/miejsce, orzeczenie, podmiot, reszta)
Zdanie podrzędne (te zaczynające się od at, som, hvis itd): spójnik, podmiot (ewentualnie ikke), orzeczenie, reszta.
I pamiętaj, że czas i miejsce najczęściej są na końcu albo na początku.

10. I po dziesiąte, jeżeli zmieścisz się w czasie, koniecznie przeczytaj jeszcze raz. W pośpiechu błędy robią nawet najlepsi i wiele z nich można wyeliminować przy uważnej lekturze własnego tekstu.

A jeżeli dopiero zaczynasz pisać tego typy teksty, i nie wiesz, jak sie do tego zabrać, być może pomoże Ci ten artykuł.

Powodzenia!

PS. A jeżeli jesteś zainteresowany kursem przygotowującym do egzaminu norskprøve B1/B2, zapraszam na kursy z Viddą!